[MRM] 50 osób w radzie – ja bym nie wyrobił

Obejrzałem właśnie kilka nagrań z sesji młodzieżowych rad. Tak sobie myślę, na ile ten organ samorządowy zanudza nastolatków, a na ile zabija ich kreatywność. Aby jednak podejść do tematu pozytywnie powiem Ci, jak tchnąć w to świeże spojrzenie. „Witam serdecznie zgromadzonych radnych i zgromadzone radne, rozpoczynamy sesję Młodzieżowej Rady Miasta Wąchock. Na początku chciałbym ogłosić, że mamy kworum. Możemy za tem głosować za planowanym porządkiem obrad. [...] Kto jest za? [wszyscy] Kto jest przeciw? Kto się wstrzymał od głosu?”. Kochamy formalności. Spotykamy się z nimi na każdym kroku. Już się do nich przyzwyczailiśmy. Jednak nawet coś tak wspaniałego, jak biurokracja może nam się znudzić. Warto wprowadzić w radę powiew nowości i garstkę dynamiki. Od razu można spytać: czy jest ktoś przeciw? Jeśli nikt, to lecisz dalej. Najważniejsze w naszym działaniu NIE SĄ SESJE. Najważniejsze jest to, co się dzieje pomiędzy nimi. Projektów nie realizuje się na obradach, tylko po. Jeśli ktoś nie chce na to dodatkowo poświęcać czasu, to niech się lepiej wypisze – szkoda dla niego miejsca. Ja nawet nie muszę być radnym. Na spotkania mogę przyjść – przecież mają charakter otwarty. Każdy może się do nas dołączyć. Nie każdego wpiszemy na listę członków, ale co z tego? Słyszy i widzi, co się dzieje podczas spotkania. Może się wypowiedzieć i zająć określone stanowisko w danej sprawie. Jeśli dobrze zaprezentuje pomysł, z sensem, to rada go zaakceptuje. A jeśli nie, to widocznie miała ku temu jakieś powody. W końcu to jest „elita” wybierana z różnych szkół. Nie ważne nawet, czy członkowie zostaną wybrani na drodze demokratycznej, czy nie. Ja mogę opisywać teraz ten system rządów, jednak zostawię go na później. Oczywiście, aby nie być posądzonym od razu zastrzegam, że zgodnie z prawem radnego musi wybrać lokalna młodzież. Tylko teraz taka kwestia. Nas nie obchodzi, czy człowiek został wybrany, czy nie. Ma on działać, być aktywny, podejmować mądre decyzje na korzyść lokalnej społeczności. Często trafiają się osoby „fajne”, „luzackie”, które zaskarbiły sobie sympatię wśród kolegów. A później nie chce im się angażować, myśleć, przyjmują postawę konformistyczną. I po co? Dbajcie w swojej grupie o inicjatorów. O motywatorów. O kolegów chętnych do współpracy. O pomysłowych i ambitnych. Są oni na wagę złota, także dla urzędu miasta. Bo ich zaczyna brakować… A może mają po prostu własne zajęcia? Nie wiadomo. Takich ludzi potrzeba, bo tylko oni, bez znaczenia, czy Anglik, Rosjanin, Polak czy Niemiec, mogą wyprowadzić świat z beznadziejnej sytuacji, w jakiej się znalazł. Kolega z Łodzi mi opowiadał, że u nich w radzie (50 osób!), jak trafią na kontrowersyjny temat związany z projektem, to godzinę potrafią żywo dyskutować. To jest nasza przyszłość! Nareszcie ludzie, którzy nie zgadzają się na wszystko, co im zaproponują, tylko sami potrafią myśleć i wypowiedzieć się! Dla mnie tylu radnych, to za dużo. Ale widocznie u nich to się sprawdza. Nawiążę jeszcze do tego nagrania, o którym pisałem. Każdy chce mówić. Pozwól się wypowiedzieć. Niech będzie jeden moderator, ale tak jak nazwa mówi, do jego zadania należy moderowanie, a nie ciągłe mówienie. Każdy uczestnik może coś ciekawego wnieść do dyskusji, z czego urodzi się wielki projekt. Tłumienie tego poprzez wypisywanie na kartkach kolejności, kto się wypowiada, szkodzi. Potwornie szkodzi, szczególnie dla młodych ludzi, dla nas, którzy nie jesteśmy jakoś specjalnie doświadczeni i ukierunkowani. Naprawdę, często bardziej efektywne są spotkania przy kawie i herbacie. Gdzie wpadamy na nowe pomysły, zastanawiamy się, jak wykorzystać nasze możliwości, kontakty i zainteresowania, by w sumie przyniosło to największą korzyść. Może mało samorządowo, ale skutecznie.