Żeby tradycji stało się zadość

Już 24 kwietnia będziemy obchodzić święta Wielkanocne. Jest to najstarsze święto chrześcijan, a wiele osób uważa je zarazem za najważniejsze. Obchody religijne Wielkanocy rozpoczynają wczesnym rankiem w Kościele katolickim. Ta ranna msza nazywana jest rezurekcją, w prawosławnym – jutrznią. W tym dniu spożywa się uroczyste śniadanie, oraz składa się sobie życzenia. Z Wielkanocą wiążą się liczne religijne i ludowe obrzędy, takie jak święcenie pokarmów, pisanki, czy śmigus-dyngus. Święta Wielkanocne mają bardzo bogatą tradycję. Są niezwykle barwne, i radosne. Po wielkim poście, gdzie czas jest na zadumę, odmawianie sobie przyjemności ludzie chcą nadrobić ten czas. Bawią się i weselą, nie zapominając o tradycjach wielkanocnych. Zanim jednak przychodzi czas na zabawę, trzeba spędzić czas na zadumie. I tak oto Wielki Tydzień zaczyna się w Niedzielę Palmową. Wówczas do kościoła nosimy Palemki i je święcimy. Tradycja mówi, że potem powinno lekko się uderzyć nią domowników, by zapewnić im szczęście. Wielki Piątek to najsmutniejszy dzień. Wówczas rozpamiętujemy mękę Jezusa. Jest to świadectwo unikalnej harmonii tradycji świeckiej, oraz elementów religijnych. W dawnych czasach w ubiorze dominował kolor czarny. Obowiązuje ścisły post i zaduma. A teraz trochę o pisankach, bo przecież bez nich nie wyobrażamy sobie Wielkanocy. Pisanki zdobią koszyk ze święconką, oraz stół wielkanocny. Dzieci malują pisanki, jest przecież przy tym tyle zabawy. A może warto zamienić się w dzieci. Tyle radości sprawi nam zabawa z pisankami. Jak w każdą sobotę przed Wielkanocą zanosimy do kościoła koszyki z potrawami. W koszyku powinny znajdować się: baranek (jako symbol Zmartwychwstałego Chrystusa), jaja, które symbolizują nowe życie, kiełbasę i wędliny, sól, która ma chronić nas zepsuciem, oraz chleb jako ciało Chrystusa. Do najbardziej radosnych tradycji Wielkanocnych należy Lany Poniedziałek, inaczej śmigus-dyngus. Wtedy oblewać można było wszystkich i wszędzie. Zmoczone tego dnia dziewczyny miały większe szanse na zamążpójście. Nawiązuje się to do pogańskich praktyk, symbolizujących coroczne budzenie się przyrody do życia. Warto znać tradycję świąt w ten sposób mają one jeszcze większe znaczenie. Poznajemy w ten sposób historię i kulturę naszego kraju. Aneta Świderska