20 % światła potrzeba aby widzieć, a co się dzieje z resztą?

Światło uważamy co coś tak naturalnego, że mało kto zdaje sobie sprawę jaki ma ogromny wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie, a traktujemy je jedynie jako element niezbędny do tego żeby widzieć. Czy rzeczywiście jest to jego jedyna funkcja? Dlaczego u wielu z nas rozwija się zimą sezonowa depresja?
Szaruga, może pada deszcz, do tego budzik dzwoni o nieludzkiej porze - na dworze jeszcze ciemno. Wstajesz po 10 dzwonku lewą nogą, warczysz na domowników, wylewasz na siebie kawę, spóźniasz się na autobus, potem jest już tylko gorzej. Nic się nie chce, nic nie wychodzi. Oczy zamykają się nawet na zapałkach. Ciągle ziewasz, wszystko Cię nudzi. Książka sensacyjna zanudza swoją fabułą, film wkurza, a cisza męczy. Do tego boli głowa, łupie w plecach i odezwały się jakieś stare dolegliwości. Co się dzieje? Czemu świat jest taki okropny? To nie świat, a światło, a raczej jego brak. Nawet nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo jesteśmy od niego uzależnieni. Dowiedziono, że kobieta zamknięta w jaskini przez dłuższy czas traci menstruację - może dlatego najwięcej młodych Finów, Szwedów i Norwegów rodzi się zimą i wiosną, a wydawałoby się, że jak cały dzień trwa noc to dużo czasu pozostaje na przyjemności, więc dzieci powinny rodzić się jesienią. Wieloletnie badania nad wpływem światła na ludzki dowiodły, że światło działa nie tylko przez skórę, ale przede wszystkim przez oczy. Amerykański okulista, prof. Jacob Libermann dowiódł, że do tego aby widzieć oczy wykorzystują zaledwie 20% światła, które do nich dociera. Tylko tyle jest przekazywana do obszaru mózgu odpowiedzialnego za widzenie.Co więc się dzieje z resztą światłą, które dociera do oka? 80% światła, które dociera do oka jest przekazywana do podwzgórza już jako impuls elektryczny. Podwzgórze kieruje dalej ten impuls do szyszynki, która reguluje naszym dobowym rytmem snu i czuwania wytwarzając melatoninę. Światło wytwarzanie melatoniny umożliwiając jednocześnie wytwarzanie serotoniny nazywanej powszechnie hormonem szczęścia ponieważ odpowiada za dobry nastrój, odporność dzięki temu czujemy się wyspani, spokojni i szczęśliwi. Część światła trafia z podwzgórza do przysadki, która jest jak dyrygent w orkiestrze - kieruje pracą wszystkich gruczołów dokrewnych.Podwzgórze nie zapomina również o układzie nerwowym autonomicznym. On również otrzymuje swoją porcję energii dzięki czemu może właściwie kierować metabolizmem i pracą narządów wewnętrznych. Skąd więc u nas ten podły nastrój zimą czy wczesną wiosną? Skąd te choroby, przemęczenie czy zniechęcenie? To depresja sezonowa, która rozwinęła się na skutek braku światła, co spowodowało niedobór energii w systemach, które odpowiadają nie tylko za naszą psychikę, ale również zdrowie fizyczne. Nie wystarczy jednak włączyć żarówkę w pokoju aby problem rozwiązać. Aby leczyć depresję sezonową można doświetlać się sztucznie jednak aby to było skuteczne, światło musi mieć parametry, które upodabniają go do światła słonecznego. Nadmienić należy, że nie każde urządzenie do światłoterapii (naświetlanie miejscowe) nadaje się do fototerapii czyli naświetlania twarzy przy otwartych oczach. Odpowiednie urządzenie musi oferować światło w zakresie światła widzialnego 385 - 700nm, a dodatkowo musi to być światło bardzo jasne i bez UV oraz nadmiernej podczerwieni. Przy jasności 10000 luxów codzienna skuteczna terapia przy otwartych oczach powinna trwać minimum 30 minut i musi być kontynuowana przez co najmniej 2 tygodnie. Gdyby jasność zmniejszyć do 5 tys luxów aby były efekty leczenie depresji sezonowej zabieg powinien trwać minimum 3 godziny dziennie.
Wykorzystujmy zimą każdy słoneczny dzień na kąpiele w świetle wychodząc na długie spacery w ciągu dnia, odsłaniajmy zasłony aby wpadało do mieszkania jak najwięcej światła słonecznego ponieważ łatwiej jest zapobiegać niż leczyć sezonową depresję i jej zdrowotne konsekwencje.
---
Autorem artykułu jest Dankaj
Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org.